12 Ekim 2010 Salı

Küçük Dünyalar...

Frankenstein kötü biri değil aslında...Onu kötü yapan gene bizleriz.Aslında o kadar içten o kadar sevgi dolu ki...Kendi kendine düşünüp mutlu oluyor.Hiç tanımadığı arkadaşlar edinip onları izliyor onlar mutlu oldukça o da mutlu oluyor onlara gizli gizli yardım ediyor!Ama onların yanına gidince onlar ondan korkuyor,ona zarar vermeye çalışıyorlar.Dün bitirdim çok üzüldüm.okurken hep onun gibi birinin gerçekten olmasını istedim o aslında o kadar hassas o kadar duygusaldı ki ilk başta.Gerçekten o kadar iyi kalpli biri olsaydı ucube de olsa onunla yaşamayı isterdim.Kurduğu cümleler düşündükleri...ona ait olmayan minicik mutluluklar...onun yanında olmak isterdim...Bir Frankenstein'ım olsun isterdim...Mutlu olmak güzel olmak değil ki...İyi bir kalp güzel bir yüzün yerini nasıl tutabilir ki...Hangi yüz bir kalbin saflığını yansıtabilir kim o kadar masum olabilir...

küçük dünyalar yaratmak istiyorum kendime...burası çok büyük geliyor bana kayboluyorum.sevdiklerim kayboluyor tutamıyorum...gidiyorlar,geliyorlar ama durmuyorlar...benim yanımda durmuyorlar ya ben gidiyorum ya onlar...bu yüzden o kadar minik bir dünya yaratmak istiyorum ki kendime, kimsenin olmadığı sadece onların olduğu hiç bir yere gidemedikleri...hep yanyana olduğumuz...hiç bir şeyin olmadığı sade ve minik bir dünya....Böyle bir dünyam olsa gelirler miydi benimle...orada minicik yerde benimle yaşamak isterler miydi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder