Uçsam Kaçsam...

     Ben çocukken çizgi film karakteri olmak isterdim her çocuk gibi. Çizgi filmlerin ve çocuk kitaplarının vazgeçilmezi uzun kulaklı oradan oraya zıplayan cinlerden olmak isterdim. Küçük ama ürkütücü… Büyüyünce istemem ,  unuturum sanmıştım.Unutmadım.

    Hala özenirim mavi saçlı uçan kızlara ve hala üzülürüm gerçek olduğum için… Her gördüğüm resimde hatırlarım gerçekleri oturur düşünürüm mavi bir resim olsaydım keşke diye. Her okuduğum kitaptan bir karakteri çalar arkadaş yaparım onlardan kendime .Minicik bir ordum var hayalden…

     Kocaman bir ormanda olsaydım keşke diye düşünürüm.Kocaman bir orman , ben ve cinlerim.Minik kurbağalarım  , kibirli , güzel perilerim…Kocaman ürkütücü yeşil gözlerim…Kabarık mavi saçlarım , saydam tenim…Ne mutlu olurdum orda olsaydım ne olurdu sanki kurumuş büyük ellerim yerine yumuşak ince parmaklı bir elim olsaydı ne vardı ayakkabı giymek zorunda olmasaydım. Yumuşak toprağı hissedebilseydim.

      Kocaman bir gölün en dibine dalıp okyanusu bulsaydım.Her şey sessiz olsaydı.Kimse konuşmasaydı, ben hiç konuşmasaydım.Perilerimle,cinlerim dolaşsaydılar kafamda,oradan rengarenk papağanlar gelseydi,ardından bukalemun,onun ardından bir kedi,sonra bir tırtıl,sonra aslan sonra…sonra…Sonra koşsaydık…Kocaman bir tepeden aşağıdaki göle atlasaydık…Saçlarım göl olsaydı,aralarına yosunlar takılsaydı,su olsaydım balıklara karışsaydım.Gözlerim bukalemun olsaydı,her rengi görseydim.Kalbim papağan kadar saf ve geveze olsaydı…!Gece olunca yorulsaydık çiçeklerin yapraklarında uyusaydık.Gece aya dokunsaydık sonra kara çarşaf gibi geceyi tek elle çekip atsaydık.Ağacın en uç dallarında yaşasaydık.Bulutlar yere inseydi.Yer,gök karışsaydı.

        Uçsaydım,uçsaydım,kaçabildiğim kadar kaçsaydım. Yaşamamış olsaydım,ince damarlarıma kan hiç dokunmamış olsaydı.Unutsaydım gerçekleri ,her şeyi…Var olmadan kendi boşluğumda yaşasaydım…Boşlukta fısıldasalardı şarkıları kulaklarıma… Uyanmasaydım hiç bugün…

Vazgeçtim.

Şu an çok ciddiyim. Bunu ne kadar yansıtabilirim bilmiyorum ama hiç bu kadar ciddi olmamıştım. Hayata bakış açımı değiştiriyorum!

    Hayal kuranı yakarım! Ya da umurum da değil kurun kurabildiğinizi , düşünün , zorlayın sınırları bakalım nereye kadar gidebilecek.Gitse de geri gelebilecek mi ?Eğer gelirse lütfen beni de inandırın hayallere…

    Her şey tesadüfi olarak aynı kapıya çıkıyor son zamanlarda.İnandığım gerçeklerin aslında var olmadığını öğreniyorum…Her konuşma yanıldığımı gösteriyor. Ki ben yanılmaktan nefret ederim.Bu yüzden artık vazgeçiyorum.Gerçekten vazgeçiyorum.Artık zorla sırıtmak istemiyorum ya da üzülmemek için her konuyu dalgaya almak istemiyorum! Artık gülmekte istemiyorum ağlamakta… Mümkün olduğunca duygusuz olmak istiyorum.  Bir asker kadar soğuk gerektiğinde acımasız.Tek başıma sefere çıkmak istiyorum kocaman bir gemide… Tanımadığım insanlar , bilmediğim hayatlar  arasında kaybolmak istiyorum. Vazgeçtiğim halimle bile ne çok şey istiyorum! O halde ben istemekten de vazgeçiyorum!

mıncık mıncık...

Uzun zamandır biriyle konuşmak istiyordum da bir türlü o zamanı bulamıyordum.Şimdi aklıma düşürdü işte...Madem konuşamadım yazayım dedim.Zaten o da ondan bahsetmedim diye üzüldü biraz.Kıyamadım.Kıymamda zaten...Sanmasın o buralarda yok diye ben onu unuttum...Onu unutur muyum?Zamanında yaptım.Ama artık yoook! Bir ara aramız çok bozulmuştu neden öyle olmuştuk bir anlamamıştım ama çok üzülmüştüm uzak kalınca daha iyi anladım.Aramız bozulmadan önce gelir bana her şeyini anlatırdı yok böyle bi anlatma ama! Ağlanacak halini öyle bi anlatırdı ki gülmekten ölürdük ama onun gözleri dolardı.Çocuğun lugatı komik..!Şimdi baktımda hiç öyle dertleşmiyoruz belki derdimiz yok ondan...Yani eğer varsa ve bana anlatmıyorsa şu an vicdan azabından ölürüm! Çünkü aramız biraz da benim yüzümden bozuldu.Ama banane tek suçlu ben değilim hıh!ehe! Şimdi gene eskisi gibi olmak istiyorum onunla...Zaten düzeldi sayılır her şey...Ah bi de ben onu mıncıklamasam her şey daha da güzel olacak değil mi?Ya ama napim ben onu öyle sevmeyi çoook seviyorum! Keşke geçen sene de mıncıklasaydım o zaman daha tosundu şimdi büyümüş , zayıflamış ama benim gözümde hala tosun o! bi İnsanın çenesi bu kadar yumuşak olamaz ya! Bence o çene benim eserim!Geçen sene az konuşmadık!Ya düşünüyorumda nasıl seneydi ya geçen sene! vuhuuv!! Tozu dumana kattı yemin ederim neyse sağlam çıktık!

Bir de bir şeye değinmeyi çok istiyorum.Bir gün bir şey olmuştu.Bir olay herneyse her şeyi bilmeyin...İşte benim yüz ifadem ya da bakışlarım değişmişti o olaydan sonra etkilenmiştim yani.Pek anlatamadım anlayın.Tabi kimseye çaktırmamaya çalıştım anlamalarını istemedim.Sonra ortam dağıldı.O beni yanına çağırdı ve 'oğlum bu kadar belli etme lan etkilendiğini' dedi.Çok şaşırdım çünkü ben hiçbir şeyi belli etmemiştim ki...O anlamıştı.Başka kimse anlamamıştı anlasa biterdim zaten de neyse...O zaman gerçekten çok şaşırmıştım dedim içimden ya bu çocuk benim hareketlerimi çözdü artık ya da ben fazla belli ettim.İkici ihtimal mümkün olamayacağına göre...Demek ki tanımış bu insan beni vay be! Artık sırlarımda olamayacak istediğim gibi tripte atamayacapım kahretsin!Foyamı ortaya çıkardı!!


Ben tekrar ondan özür dilemek istiyorum neden bilmiyorum ama onun beni çok sevdiğine artık daha çok inanıyorum.Her zaman beni kucaklayacağını biliyorum...Onu çook seviyorum iyi ki kaybetmemişim seni ucundan döndük valla!Hadi '' ok by!''

Unutmadan söyleyeyim bu sene bi inek oldu bi inek oldu Hollanda ineği yanında devede kulak kalır! Tüm hayvanlar aleminin olduğu bi cümle de kurabilirmişim! vaay!

Küçük bir teşekkür...

Ayrıca artık bu sayfanın kıdemli bir okuyucusu  var! Üstelik benim için çok önemli  bir kadın.Kendisiyle tanışmamız geçen sene oldu.Geçen seneki sınııfımız biraz kalabalık olduğu için fazla sohbet edemedik kendisiyle, ama ben arada sırada boş derslerde giderdim yanına kitaplardan konuşurduk.Ben hiç bir okulumda öğretmenimle bu kadar yakın olmamıştım ve hiçbir öğretmenim beni bu kadar farklı bulmamıştı,yaptıklarıma bu kadar değer vermemişti.Hep özenirdim ilkokuldayken öğretmenlerle iyi anlaşan arkadaşlarıma ben hiç öyle olamadım.Sessiz bir öğrenciydim fazla dikkat çekmezdim yaptıklarımda göze batmazdı.İyi ki de batmamış, beni onların keşfetmesini istemezdim zaten.Beni bilgisiyle bu kadar şaşırtan birinin keşfetmesini isterdim.Bu beni daha özel kılardı.Onlar farkına varsaydı bu kadar önemsemez ,bu kadar sevinmezdim.Bu yazıları ,bu sayfayı gerçek bir edebiyatçının okuyor olması inanılmaz değerli..,Hem benim için hem sayfam için...

       Bilen insanları severim,öğreten insanları da...Siz her ikisine de sahip olduğnuz için ,öğretmenim sizi daha çok seviyorum.Omzuma yüklediğiniz tüm sorumluluklar için size minnettarım.Sorumluluk kaçılacak bir şeyken ben bundan mutluluk duyuyorum.Yazarların nasıl öğretmenlerin elinden çıktıklarını biliyorum artık.Onların nasıl bu kadar cesur olduklarını merak ederdim.Yanıtını artık biliyorum...Sizin sayenizde...

Coğrayanın kayaçlarından telefon!

Birkaç gündür çok yazmak istedim elimde malzeme olduğunu düşünmüştüm.Dün geceden sonra elimdeki malzemenin hiçte öyle sansayonel bir yanının olmadığını farkettim.Beni şaşırtmaya devam eden iki arkadaşım var! Bu demektir ki onlar yanımda oldukça bende konu tükenmeyecek! Yani gece gece oturmuşum ders çalışıyorum zaten İngilizce yazılısı bittikten sonra biraz rahatladım hafif kaydım, bıraktım ders çalışmayı üstüne üstlük bir de coğrafya çalışıyorum insaf eyle!!Neyse gecenin körü ben coğrafyanın kayaçlarını ayrıştırıyorum bir telefon geldi.Arayanında uykusu var hani uykusu olmasa sabah kalkamazdım sanırım!.Tanrım o nasıl bir konuşmaydı!! Hem bol sırlı hem bol kahkahalı!Bittim tükendim zaten konuştuktan sonra tekrar derse dönemedim sessiz sakin gittin duşumu aldım sevdiğim gibi ıslak saçlarla uyudum rüya bile görmedim ,artık beyin fonksiyonlarımın iflas ettiğini düşündüm.Bunlar işin şakası tabi...Dün geceki konuşma kadar güzel bir konuşma yapmamıştım daha doğrusu dinlememiştim.İlginçti ama o kadar da şaşırmadım şoka girme hali söz konusu değildi.Aslında mutlu oldum.Hatta rahatladım! Şu an çok mutluyum mesela...İnsanların bana güvenmesi hoşuma gidiyor.Kendimi hiç bu kadar değerli hissetmemiştim uzun zamandır.Şimdi ben herkesten ayrıyım benim ayrıcalıklarım var! Ben onların arkadaşıyım!Samanlıktaki iğneyi buldum!! İyi ki varlar ve iyiki öyleler... Özeldiniz şimdi daha da özel oldunuz...Sizi çok seviyorum!