24 Eylül 2011 Cumartesi

Kaktüslere yolculuk

       İlk haftayı geride bıraktık.Buğulu olan düşüncelerimi yavaş yavaş netleştirmeye başladım.Özellikle de bu hafta sonu.Dün tarama testinden berbat bir net yaptığımı öğrendim.Zaten bir hafta boyunca minik bir bunalımdaydım bir de test sonucunu öğrenince içinde bulunduğum bunalım 8'e katlandı.Çok kötü değildi falan filan deyip kendimi ya da sizi kandırmayacağım.Bana göre tam bir fiyaskoydu! Kendimi uzun süredir o kadar aptal hissetmemiştim.Hiç bir şekilde avutulmak istemiyordum artık,avutulmalar geçiciydi.Benim kalıcı bir çözüme ihtiyacım vardı.
        Boş derste Akay'la uzun uzun konuştuk.Her an yan yana olmamıza rağmen uzun zamandır bu kadar çok konuşmamıştık ya da dertleşmemiştik diyeyim.Koridorun köşesine yere oturduk.Benden beklenmeyecek bir hareketti evet genelde yerler kirli olduğu için oturmam ama o gün cumaydı her şeyin yıkandığı gündü o yüzden oturmamda bir sakınca görmedim.Hem o tozları umursayacak bir durumda da değildim zaten...Yalnız koridor bizim dertleşmemiz için tam bir ortam hazırlamıştı sanki.Koridorun diğer sonuna doğru olan lambalar yanarken bizim oturduğumuz bölümdeki lamba yanıp yanıp sönüyordu korku filmlerindeki gibi.Gayet depresif bir hava katıyordu ortama.Karanlık boş bir koridor,patlamaya çalışan bir lamba ve yere oturmuş iki öğrenci...Böyle bi ergenlik bunalımı dizisi olurdu o an bizden!Skins gibi ...Yeni takıntım olur kendileri...
          3 ders boyunca hocamı aradım.En son o gün dersinin olmadığına inanmışken bizim karanlık koridorumuz da gördüm onu! Çok mutlu oldum.Konuşmak istediğimi söyledim.Hemen bir şeyler ayarladık.Neredeyse 3 saat boyunca konuştuk.Benim tembelliğim hakkında.Söyledikleri çok mantıklıydı.Ve hiç bir şekilde yargılamıyordu.İki yol koydu önüme ve o yolların her birinde nelerle karşılaşacağımı anlattı.Dinledim notlar aldım.Bunların hepsini hafta sonu detaylı olarak düşünmemi istedi.Düşündüm ve 11 sayfalık bir şey yazdım.Yeterli mi bilmiyorum hala da düşünmeye devam ediyorum.Karar verdiğimde oturup beraber ders programı yapacağız.Başarısız olmanın getireceklerini hiç bu kadar ayrıntılı düşünmemiştim.Gerçekten şaşırtıcı sonuçlar çıktı.Ya da sıradan bir üniversitede nasıl bir ortam da olacağımı neler yapıyor olacağımı hiç hayal etmemiştim.Sanırım bazenleri düşünmeye bile üşeniyorum! Bundan sonrası kesinlikle farklı olacak.Neden bu kadar şaşkın olduğuma anlam verememiş olabilirsiniz.Doğal.Ufak bir açıklama yapayım sizin için.Gerçeklerden bu kadar uzak olduğunuzun farkına varıp birden onların içine düşünce kendinizi yumuşak bulutlardan yer yüzündeki kaktüs dolu bir çölün içine düşmüş gibi hissediyorsunuz ve o an duyduğunuz şey acıdan önce şaşkınlık oluyor.Çünkü aslında siz gökyüzüne bakarken orada olduğunuza inanıyorsunuz ama aslında sadece olduğunuz yerden oraya ulaşmayı bekliyorsunuz.Tıpkı benim gibi.!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder