Ben çocukken çizgi film karakteri olmak isterdim her çocuk gibi. Çizgi filmlerin ve çocuk kitaplarının vazgeçilmezi uzun kulaklı oradan oraya zıplayan cinlerden olmak isterdim. Küçük ama ürkütücü… Büyüyünce istemem , unuturum sanmıştım.Unutmadım.
Hala özenirim mavi saçlı uçan kızlara ve hala üzülürüm gerçek olduğum için… Her gördüğüm resimde hatırlarım gerçekleri oturur düşünürüm mavi bir resim olsaydım keşke diye. Her okuduğum kitaptan bir karakteri çalar arkadaş yaparım onlardan kendime .Minicik bir ordum var hayalden…
Kocaman bir ormanda olsaydım keşke diye düşünürüm.Kocaman bir orman , ben ve cinlerim.Minik kurbağalarım , kibirli , güzel perilerim…Kocaman ürkütücü yeşil gözlerim…Kabarık mavi saçlarım , saydam tenim…Ne mutlu olurdum orda olsaydım ne olurdu sanki kurumuş büyük ellerim yerine yumuşak ince parmaklı bir elim olsaydı ne vardı ayakkabı giymek zorunda olmasaydım. Yumuşak toprağı hissedebilseydim.
Kocaman bir gölün en dibine dalıp okyanusu bulsaydım.Her şey sessiz olsaydı.Kimse konuşmasaydı, ben hiç konuşmasaydım.Perilerimle,cinlerim dolaşsaydılar kafamda,oradan rengarenk papağanlar gelseydi,ardından bukalemun,onun ardından bir kedi,sonra bir tırtıl,sonra aslan sonra…sonra…Sonra koşsaydık…Kocaman bir tepeden aşağıdaki göle atlasaydık…Saçlarım göl olsaydı,aralarına yosunlar takılsaydı,su olsaydım balıklara karışsaydım.Gözlerim bukalemun olsaydı,her rengi görseydim.Kalbim papağan kadar saf ve geveze olsaydı…!Gece olunca yorulsaydık çiçeklerin yapraklarında uyusaydık.Gece aya dokunsaydık sonra kara çarşaf gibi geceyi tek elle çekip atsaydık.Ağacın en uç dallarında yaşasaydık.Bulutlar yere inseydi.Yer,gök karışsaydı.
Uçsaydım,uçsaydım,kaçabildiğim kadar kaçsaydım. Yaşamamış olsaydım,ince damarlarıma kan hiç dokunmamış olsaydı.Unutsaydım gerçekleri ,her şeyi…Var olmadan kendi boşluğumda yaşasaydım…Boşlukta fısıldasalardı şarkıları kulaklarıma… Uyanmasaydım hiç bugün…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder