bay kurbağa ve bayan saksağan

     İnsanevladı yalnız doğar ve yalnız ölür bu kadar.Yalnız yaşamak zorunda değildir.İşte bu gün ki konumuz buydu Emine hocayla.Yalnız kaldığımın o da farkında.Aslında herkes farkında sınıftaki bi kaç arkadaşım ne oldu sana bu sene değiştin,durgunsun,suskunsun diyorlar.Hani demek istediğim insanevladı görüyor da bir şey yapmıyor.En yakın arkadaşım -ona bu yazıda bay kurbağa diye hitap edeceğim-.Sınava hazırlanıyor tamam bunu anlayabilirim.Ders çalışması gerektiğinin farkındayım ama bayan saksağanla gezerken ders çalıştığını sanmıyorum.Yani bahçe de dolaşırken modallardan bahsetmiyorlardır heralde.Bunu ona anlattığım da bana uzaylı gibi bakmıştı.Şizofren olduğumu söylemesini beklerken hatanın ikimizde de olduğunu söyledi.Şaşırdım ama sevindim de.Biliyorum onun beni hiç bırakmayacağını,en yakını benim biliyorum ama benim de en yakınım o ve o olmadığı vakitler benim gidebilecek alternatif bir arkadaşım yok.O yüzden en azından 10 dakikalık çiş yapmamıza bile yetmeyen o salak teneffüslerinin birini bana ayırabilir ya da koca teneffüsü de istemiyorum en azından yanına gittiğimde azıcık konuşalım.Konuşmayınca aramızda paylaşacak bir şeyin kalmadığını düşünüp panikliyorum,korkuyorum.Yalnız kalmak ürkütücü bir şey.Ne bileyim özlüyorum bir de onu.Bayan saksağana gıcık oluyorum bazen sanki o almış gibi onu benden.Öyle olmadığını adım gibi biliyorum ama rahat duramıyorum işte.Neyse...Her şeyin düzeleceğini umut ediyoruz.Ben sadece Emine hocanın dediği gibi ilgi ve sevgi budalasıyım ,belki de biraz şımarığım.Tek istediğim sevilmek ve bunu görmek belki.Bilmek bazen yetmiyor olabilir.(itinayla belirtmek istedim kimseden gıcık almıyorum yanlış anlaşılma olmasın) Bay kurbağayı geri istiyorum o kadar.