Sophie beni bunalıma sürükledi..!

Az önce kitabımı bitirdim.Bugün ve dün ilginç bir gündü ve kolay geçtiği de söylenemez.Dün akşam ablama çok kızdım.Kendime inanamadım hatta nasıl bu kadar kızabildim diye ama haketmişti.Ona kızgın olduğumdan haberi yok belli etmemeyi tercih ediyorum.Onun yerine arkadaşımın başını şişirdim.Ablamın hatasını o çocukcağız ödedi.Ama şikayetçi olduğunu sanmıyorum.Neyse...Dün akşam elini kırdı,hiç acımadım.çok korkunç bir durum ama gerçekten hiç acımadım ona...Çünkü onun yüzünden kırıldı kendi kendinin elini  kırdı yani.Haketti diyemem o kadar da cani değilim...Az önce bitirdiğim kitapta Sophie adında bir kız ablasını kaybedince yaşadıklarını anlatıyordu.Sophie sürekli panik atak geçiriyordu.Ablasının ismini duydukça ağlıyordu.Onunla yaptığı şeyleri hatırlıyordu.O ablasıyla gittiği yerleri anlattıkça benim ablamla yaptıklarım aklıma geldi.Hemen hemen aynı şeylerdi.Hatta Sophie'nin ablası Emily ile benim ablam birbirlerine benziyorlardı .Tek fark Emily sanatçıydı benim ablam matematikçi ve sanattan anladığını da düşünmüyordum.İşte Sophie ablasını kaybedince nasıl delirdiyse bende öyle delirirdim sanırım bu yüzden ona kızdığım için kendimi çok kötü hissettim.Zaten pazar günü Ankara'ya gidecek onun verdiği bir yalnızlık hissi şimdiden oluştu.Keşke öyle düşünmeseydim ne yapayım ama beni çok kızdırdı...İyi ki ona kızdığımı söylemedim o zaman daha çok üzülürdüm...